Hace Muhammed Lutfi Efendinin Şiirlerinde Din Ve Tasavvuf

HÂCE MUHAMMED LUTFÎ EFENDİ’NİN HZ. MUHAMMED (S.A.V.) KOKULU ŞİİRLERİNİN ENVAİ RENK VE KOKULARINI ONUN PENCERESİNDEN MÜŞAHEDE ETMEYE ÇALIŞTIK. LUTFÎ EFENDİ, HAK AŞIĞI BİR MÜRŞİD OLMASININ YANINDA İNSANLARIN KENDİSİNE KOLAYCA ULAŞABİLECEĞİ, TEVAZU SAHİBİ KÂMİL BİR MÜ’MİNDİ. ONUN ŞİİR BAHÇESİNDE DOLAŞIRKEN, ALLAH VE PEYGAMBER AŞKINDAN EHL-İ BEYT SEVGİSİNE, AİLE İÇERİSİNDEKİ SAYGI VE SEVGİDEN TOPLUM BAZINDAKİ ALLAH RIZASI TEMELLİ SEVGİ VE SAYGIYA KADAR, AŞKA VE SEVGİYE DAİR NE VARSA GÖRMEK MÜMKÜNDÜR. İNSAN-I KÂMİL OLMA YOLUNDA ÇIKILMASI GEREKEN BASAMAKLARI, TECRÜBELERİYLE TAÇLANDIRARAK DİZELERE DÖKMÜŞTÜR. O, PARLAK SÖZ İNCİLERİNİ İLÂHÎ AŞKLA BESLEYİP, ÖMÜR RİŞTESİYLE ÖRMÜŞ VE KENDİSİNDEN SONRA DA İRŞADA DEVAM EDEN, HAK YOLUNDA İNANANLARA REHBERLİK YAPAN İŞARET TAŞLARINA DÖNÜŞTÜRMÜŞTÜR. BU ÇALIŞMADA, OKUYUCULAR LUTFÎ EFENDİ’NİN ŞİİR BAHÇESİNDE GÜL KOKULU BİR YOLCULUĞA DAVET EDİLMEKTEDİR. ÂRİFÂNE KIL NAZAR EŞ’ÂRIMA BALDAN LEZİZ SÂYE-İ LUTF-İ MESÎHÂ ÂRİFE CÂNDAN LEZİZ ZARF-I ZEVKDİR HER HURÛFU KÂSE-İ MEYDİR SÖZÜM SÂF-İ DİL İÇ SEN DE GÖR BAK ÂB-I HAYVÂNDAN LEZÎZ