Ey İslam Ümmeti Gidişat Nereye

HZ. PEYGAMBER (AS) NÜBÜVVETİN KESİNTİYE UĞRADIĞI, VAHYİN GELMEDİĞİ, AKILLARIN DALALETTE OLDUĞU, AHLAKIN FESADA UĞRADIĞI, İNSANİ DEĞERLERİN YOZLAŞTIĞI VE CEHALETİN İNSANLARIN HAYATINA TAHAKKÜM ETTİĞİ BİR DÖNEMDE GELDİ. ÇÜNKÜ ALLAH’IN AKIL NİMETİ İLE ŞEREFLENDİRDİĞİ VE YERYÜZÜNDE HİLAFET VE LİDERLİK MAKAMINA LAYIK GÖRDÜĞÜ İNSAN, HER İŞİNDE YANLIŞ YAPIYORDU; DÜNYA HAYATINDAKİ ROLÜNÜ, VAZİFESİNİ, NEREDEN GELDİĞİNİ VE NEREYE GİDECEĞİNİ, DÜNYA İLE AHİRET ARASINDAKİ BU YOLCULUKTA NASIL TASARRUFTA BULUNACAĞINI DA BİLMİYORDU. ŞEHVETE TESLİM OLMA VE İÇ GÜDÜ İLE HAREKET ETMEK YÖNÜYLE İNSANLARIN DURUMU HAYVANLARIN DURUMU GİBİYDİ. İNSAN DÜNYADA YAPICI OLMASI GEREKİRKEN YIKICI; EMNİYETİN KAYNAĞI OLMASI GEREKİRKEN KORKUNUN KAYNAĞI OLMUŞTU. ÖYLE OLUNCA DA HAYATIN TERAZİSİ TEPETAKLAK OLMUŞ VE İNSAN DEĞERİNİ YİTİRMİŞTİ. BU DÖNEMDE, BÜYÜK İMPARATORLUKLARIN VE MEDENİYETLERİN DURUMU KÜÇÜK TOPLUMLARDAN DAHA İYİ DEĞİLDİ. BÜYÜK İMPARATORLUKLAR, SOSYAL HAYATI OLUŞTURAN TÜM İNSAN TABAKALARI İÇİN BÜYÜK ZULÜMLERİN VE AŞIRI KORKULARIN KAYNAĞI İDİ.