Ceza Muhakemesi Kanunu 171/1. Maddesi Kapsamında Cumhuriyet Savcısının Kamu Davası Açmada Takdir Yetkisi

Takdirilik / Maslahata Uygunluk İlkesi, ilk örnekleri Anglo-Sakson ceza muhakemesi hukukunda yer almış ve 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren de Kıta Avrupası ceza muhakemesi hukukunca kabul edilmiş önemli bir müessesedir.. Çalışmada, Takdirilik ilkesinin, hukuk tarihindeki yeri incelenmiş, özellikle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun takdirilik ilkesine bakış açısı anlatılmıştır. Mukayeseli hukukta, takdirilik ilkesi ve bu ilkeye alternatif teşkil eden kovuşturma mecburiyeti ilkelerinin mevzuatta ne şekilde yer aldığı, uygulamada bu ilkelerin hangi yargı organlarınca nasıl uygulandıkları açıklanmış, özellikle takdirilik ilkesinin yıllardır uygulandığı Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık'taki düzenlemelerin ne şekilde olduğu incelenmiştir. Kitap, uygulamada savcının Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 171/1. maddesi doğrultusunda sahip olduğu kamu davasının açılmasında takdir yetkisini hangi koşulların ve hangi suç tiplerinin varlığı halinde kullanabileceği sorularına yanıt aramaktadır. Özellikle Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 171/1. maddesinde belirtilen şahsi cezasızlık sebeplerinin ve etkin pişmanlık hallerinin ne olduğu ve hangi suç tiplerinde düzenlendiği hususu tafsilatıyla anlatılmaya çalışılmıştır. Savcının takdirilik ilkesini kullanmasıyla oluşan durum ve bu duruma karşı itiraz kanun yolunun kullanılıp kullanılamayacağı, uygulamada bu sorunun nasıl aşılması gerektiği hususlarına da cevap aranmıştır.