Ahıska Bölgesindeki Gürcülerin Konuştuğu Türk Ağzı

AHISKA, ANADOLU TÜRKLÜĞÜNÜN KAFKASYA’YA UZANAN COĞRAFÎ VE DEMOGRAFİK BİR HALKASIDIR. TARİHİ MİLATTAN ÖNCESİNE DAYANAN TÜRKLERİN KADİM BİR YERLEŞİM BÖLGESİDİR. BU BÖLGEDE İLETİŞİM DİLİ OLARAK KULLANILAN TÜRKÇE, 1944 YILINA KADAR ORTAK DİL OLMA GÜCÜNÜ KORUMAKTAYDI. BU DİL, AHISKA TÜRKLERİ BU BÖLGEDEN SÜRÜLDÜKTEN SONRA DA, ONLARLA BİR ARADA YAŞAYAN VE BU DİLİ ONLARDAN ÖĞRENEN GÜRCÜLERİN HAFIZALARINDA HALA ORİJİNAL HALİYLE HATIRLANMAKTA VE KONUŞULMAKTADIR. BU KİTAP İŞTE O DİLDEN DERLEME VE AĞIZ ÖZELLİKLERİNİ İNCELEME SONUCUNDA ORTAYA ÇIKMIŞTIR. ESERDEKİ METİNLER, AHISKA’DA KALAN TÜRKÇE VE TÜRK KÜLTÜRÜNÜN İZLERİNİ YANSITMAKTADIR. GÜRCÜLERİN HAFIZALARINDA KALAN TÜRKÜLER, MÂNİLER, NİNNİLER, ATASÖZLERİ VB. BU İZLERİN BİRER ÖRNEĞİDİR. AYRICA METİNLERDE 1944 SÜRGÜNÜ ÖNCESİNDE TÜRKLER VE GÜRCÜLER ARASINDAKİ DOSTLUK VE KOMŞULUK İLİŞKİLERİNİN YER ALDIĞI GİBİ “KARA GÜN” HATIRALARI DA YER ALMAKTADIR. BU ESER, ANADOLU’NUN GÜZELLİKLERİNİ YANSITAN, KADİM TÜRKLÜĞÜN SÖZ VARLIĞINI İÇEREN, GÜNÜMÜZDE DEDE KORKUT’UN DİLİNİ TEMSİL EDEN AHISKA TÜRK AĞZI ÜZERİNE HAZIRLANMIŞ BİR ALAN ÇALIŞMASIDIR.