Cami Mimarlığını Yeniden Düşünmek & Düşlemek

Cami tasarımı konusunda yürütülen tartışmalar uzun bir süredir devam etmektedir. Cumhuriyet Dönemi’nde -özellikle 1960’lı yıllarda- cami tasarımı konusunda başlatılan tartışmalar 2010’lu yıllarla beraber yeni bir boyut kazanmış ve bu konu mimarlık camiasının tartışma alanını da aşarak ana akım medyanın bir unsuru haline gelmeye başlamıştır. 2000’li yıllardan sonra muhafazakar olarak tanımlanan kesimlerin sermaye oluşumunda daha fazla rol almaya başlamaları Cami tasarım düzlemine farklı bir boyut kazandırmış ve bu dönemle beraber “özgün” cami tasarım denemelerinin sayıları da artmaya başlamıştır. Bu dönemde Şakirin Camii, Sancaklar Camii vb. örnekler cami tasarım ortamına yeni bir soluk getirmiş ve bu “yenilikçi” ve “özgün” yaklaşımlar bir taraftan mimarlık camiasının önemli bir kesimi tarafından sitayişle karşılanırken, diğer bir kesim tarafından camilerin “mukim alanda tesis edilmeleri”, “cemaat tarafından algılanabilmeleri” vb. gibi temel karar konuları açısından birtakım eleştirilerin hedefi olmuştur. Her ne olursa olsun bu “özgün” denemeler camiler üzerine sıkışan eleştiri ve tartışma kültürü bakımında tarafımızca değerli olarak görülmekte ve bu türden denemelerin gerek kuramsal, gerekse de pratik üretim bakımından önemli bir birikim alanı olarak değerlendirilmektedir. Nitekim bir praxis alanı olarak tarif edilen mimarlık ancak bu tür denemelerden elde edilebilecek deneyimlerle ve yapılacak olan hatalardan elde edilecek derslerle gelişebilecektir. Bu nedenle bu tür denemelerin sayılarının artması eleştirel ufkumuzu genişletmesi bakımından son derece önemlidir